اللّهُمَّ ... تَفَضَّلْ عَلَی عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَهِ
در جمع برخی از دبیران محترم، مباحثی فشرده در ساحتهای بینشی وگرایشی برای معلمانی که در پی داشتن محیط تربیت الهی در کلاس اند، ارایه شد که سرفصل ابحاث جلسه بدین شرح است:
۱. ضرورت کسب معرفت متناسب هر حرکت
۲. حرکتی به نام علمآموزی
۳. ضرورت شناخت علم
۴. نسبت علم و عالم و معلوم
۵. نسبت معلم و دانشآموز
۶. لوازم معرفت به این نسبت
۷. دعای امام عصر علیه السلام، عصاره جمعبندی این لوازم
باسمه تعالی
استاد شب زنده دار ضمن نقد برخی از اقوال در باب وجه تقدیم استصحاب بر قرعه با توجه به ادله قرعه فرمودند که اگر عامی به اندازه ای تخصیص بخورد که مخاطبان نسبت به مراد متکلم دچار شک بشوند و عام دیگر برایشان مجمل بشود صلاحیت تمسک را از دست می دهد. سؤال این است که اجمال از اوصاف لفظ به اعتبار مفهوم یعنی مراد استعمالی است و تخصیص منفصل چنانچه در قرعه محل ادعا است مانع از کشف مراد جدی می شود پس چگونه به چنین موردی اجمال اطلاق شده است؟
این محتوا بیان فشردهای از اینجانب است از سلسله دروس معرفت نفس.
این محتوا بیان مختصری است در توضیح ارتباط بین معرفت توحید با معرفت نفس که با محوریت آیات پایانی سوره مبارکه فصلت ارایه شده است.
فایلی کاربردی در موضوع اتحاد ضمیر فاعلی و مفعولی در ادبیات عرب، اصل و تعلیل آن به همراه استقصای مستثنیات آن.
«من کانت له محبة تامة کان محمودا»
به این جمله عربی و یا جمله نزدیک به آن در فارسی دقت کنید: «کسانیکه در محبت الهی به کمال برسند، به قرب و نهایت عنایت او -تبارک و تعالی- میرسند و ستودهاند و ....»
علی بن إبراهیم عن أبیه عن ابن أبی عمیر عن حماد بن عثمان عن المعلى بن خنیس قال: قلت لأبی عبد الله ع یوما جعلت فداک ذکرت آل فلان و ما هم فیه من النعیم فقلت لو کان هذا إلیکم لعشنا معکم فقال هیهات یا معلى أما و الله أن لو کان ذاک ما کان إلا سیاسة اللیل و سیاحة النهار و لبس الخشن و أکل الجشب فزوی ذلک عنا فهل رأیت ظلامة قط صیرها الله تعالى نعمة إلا هذه.
(الکافی (ط - الإسلامیة)، ج1، ص: 410)
در این صوت میتوانید به توضیحی در مورد معنای این خبر گوش فرادهید.
ست خصال یعرف بها الجاهل:
الغضب فى غیر شیء، و الکلام فى غیر نفع، و العطیة (ن خ: العظة) فى غیر موضعها، و إفشاء السر، و الثقة بکل أحد، و ألا یعرف صدیقه من عدوه
طبقات الصوفیة(السلمى)، ص: 174
باسمه تعالی
سابقا به این خبر بر ثبوت ولایت برای فقها تمسک کرده بودیم:
إن الإمام لیس یساق شعره و انه یخطئ و یصیب فإذا کان علیکم إمام یعدل فی الرعیة و یقسم بالسویة فاسمعوا له و أطیعوا فإن الناس لا یصلحهم إلا إمام بر أو فاجر فإن کان برا فللراعی و الرعیة و إن کان فاجرا عبد المؤمن ربه فیها و عمل فیها الفاجر إلى أجله (الغارات، ج2، ص 438).
در این خبر تأمل کنید:
«فی حدیث أن الرجل إذا کان ثوبه نجسا لم یعد الصلاة إلا ما کان فی وقت و إذا کان جنبا أو على غیر وضوء أعاد الصلوات المکتوبات اللواتی فاتته لأن الثوب خلاف الجسد فاعمل على ذلک إن شاء الله تعالى.» (وسائل الشیعة، ج1، ص: 370)
