تجاربی چند در تحصیل علم صرف
این محتوا، نکتهگزینی برخی از طلاب گرامی است از جلسهای که طی آن، اینجانب نکاتی را در باب روش درست تحصیل علم صرف مطرح نمودم.
- ۰ نظر
- ۲۹ فروردين ۰۳ ، ۲۲:۳۱
این محتوا، نکتهگزینی برخی از طلاب گرامی است از جلسهای که طی آن، اینجانب نکاتی را در باب روش درست تحصیل علم صرف مطرح نمودم.
این محتوا، پیادهشده صوت جلسهای است در زمستان 1402 که طی آن، اینجانب با برخی از طلاب حوزه علمیه قم نکاتی را در باب روش درست تحصیل علم بلاغت مطرح نمودم. پیادهسازی مطالب آن جلسه توسط یکی از حضار (البته با مقداری تلخیص) متن اولیهای را دست داد که بعداً خود در آن اندکی دست بردم و در بهار 1403 بهصورت فعلی نهایی شد.
پسر کوچکم که چهار سالش تمام نشده از سر سفره بدو بدو بلند شد برود در آینه پیشانی خودش را که گفتیم زخمی شده ببیند. حین دویدن سمت آینه انگشت خودش را شبیه دانشآموزی که در مدرسه از معلم خود اجازه میگیرد بلند کرد یعنی داشت از ما برای ترک سفره و رفتن به مقابل آینه اجازه میگرفت.
این علامت برای اجازهگرفتن یک دال طبعی غیرلفظی است و بعید است که معلول آموزش باشد؛ اما سخن اینجاست چه عاملی او را به استعمال این دال سوق داد؟ به نظر میرسد حتی در دوال اعتباری (وضعی) که تخلف و اختلاف در آنها بسیار افزونتر از دوال طبیعی است یک هدایت درونی فطری وجود دارد. ذاتی بودن دلالات وضعیه هم در این حدود قابلتفسیر است؛ یعنی هدایت درونی به اصل ضرورت تفاهم و رفع این احتیاج با استعمال لفظ و البته آن هم با وضع الفاظ خاص متعدد و البته گزینش الفاظ خاص برای این کار که برگرفته از عواملی مزاج و طبیعت بدن و شرایط اقلیمی و روانی و اقتضائات حروف در دستگاه تکلم و ... خواهدبود.
هر متشرعی میداند که بهصرف مواجهه با یک دلیل بر یک حکم شرعی نمیتوان به آن عمل نمود. بلکه علاوه بر داشتن درجه اجتهاد، خود مجتهدین نیز پیش از فتوا دادن بایست بسیار در منابع جستجو کنند.
ما برخی از جزئیات این قانون کلی (جواز عمل به اماره در فرض تمکن از تحصیت قطع، وجوب فحص از ناسخ در صورت احتمال نسخ، وجوب فحص از مخصص یا مقید محتمل قبل از عمل به عام یا مطلق، وجوب فحص از دلیل اجتهادی قبل از عمل به دلیل فقاهتی) بهاختصار و از برخی از ابعاد مورد تأمل قرار دادهایم و غرض، بررسی کامل این مسئله نبوده است لکن نکات مطرحشده تازگی دارد و برای کسانی که به شکل تخصصی پیگیر چنین مباحثیاند، مفید است انشاءالله.
بخشی از متن فایل، فارسی و بخشی نیز عربی است.
در باب حجیت استصحاب اهلسنت و متقدمین اصحاب ما تمسک به حکم ظنی عقل داشته اند که حسب مبانی شیعه واضح الضعف مینماید و لذا متأخران اصحاب ما آن را کلاً کنار گذاشته و به اخبار تمسک نمودهاند.
البته در این میان برخی از سیره و اجماع نیز استفاده کردهاند.
این تحقیق نشان میدهد که برخلاف نسبت مشهور، شیخ الطائفه نهتنها از طریقه اهلسنت تأسی ننموده است؛ بلکه خود از منتقدان آن بوده و برای اثبات استصحاب، خود، دلیل موجه و خاص ویژهای را ذکر نموده است که موردتوجه قرار نگرفته است.
این فایل به زبان عربی و تحقیقی است لغتمحور پیرامون کلمه «ملکوت» و سایر واژگان هموزن آن.
درتولید این فایل از نرم افزار قاموس النور منعلق به مرکز تحقیقات کامپیوتری اسلامی استفاده شده است.
این محتوا، خلاصه برداشت یکی از طلاب عزیز از کارگاه اینجانب است.
(پیشنهاد میشود پیش از مطالعه این فایل، جزوه سه گفتار در اعتبار و حجیت در منابع پژوهشی از سایت نمو مطالعه گردد.)
عیاشی سمرقندی از بزرگترین محدثین متقدم شیعه میباشد و نامش در بین خراسانیان آن عصر میدرخشد. این دانشمند فداکار دارای آثار فراوانی است که رجالی بزرگ شیعه، نجاشی، در کتاب رجال خود آنها را نام برده است.
در این فایل باتوجه به لیست مزبور نکات متفرقهای توسط برخی از همکاران پایگاه نمو استخراج شده است.
نکات مطرحشده نسبت به تعداد اسامی کتب عیاشی بسیار اندک است اما باز ما نام تمامی اسامی کتب عیاشی را از رجال نجاشی نقل کردیم چون معتقدیم برای طلاب و محققین این فن آشنایی با چنین مسائلی مفید است.
این محتوا سابقاً در سایت نمو با کد e-j-1 منتشر شده بود.
چندین سال پیش اینجانب در یکی از مدارس علمیه برای جمعی از طلاب گرامی سخنرانی داشته و ضمن آن به بیان یکسری نصاب لازم در تحصیل دروس حوزه علمیه در علوم صرف و نحو و منطق و بلاغت و لغت و اصول فقه و فقه پرداختم.
موضوعات دیگری نیز مورد اشاره قرار گرفت که برخی از آنها عبارتند از:
✔️حد نصاب تحصیل دروس حوزوی در دوره مقدمات
✔️شیوه مباحثه
✔️نحوه استفاده از شرح و تعلیقه
✔️خلاصه نویسی دروس
✔️شیوه تفکر
برخی از طلاب عزیز متن آن سخنرانی را پیاده نموده و برخی دیگر نیز این تصویر را از آن طراحی نمودند.
این دو محتوا پیشتر در سایت و کانال رسمی پایگاه نمو منتشر شده بودند.
انشاءالله برای طلاب علاقه مند مفید باشد.
این رساله در بیان ادله ای است که می توان با تمسک به آن راهن را از تصرف در وثیقه خودش منع نمود.
متن رساله، عربی است.